Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
Co grozi za hejt w Internecie? Internet jest obecnie niezwykle popularnym środkiem masowej komunikacji. Z uwagi na to, że zapewnia anonimowość, wiele osób decyduje się na wyrażanie w sieci opinii w sposób nieskrępowany. W efekcie nierzadko zdarzają się przypadki publicznego obrażania innych czy wyrażania na ich temat negatywnych opinii. Częste w przestrzeni internetowej jest także publiczne nawoływanie do nienawiści czy dyskryminowania innych. Wszystkie te zachowania określa się mianem hejtu. Hejt internetowy dawno już przestał być bezkarny. Kodeks karny uznaje takie zachowania za przestępstwo. Ścigane są bowiem takie przestępstwa, jak: znieważenie; zniesławienie; propagowanie takich idei, jak faszyzm, totalitaryzm, rasizm; znieważenie innych z powodu religii, narodowości bądź pochodzenia. Przewidziane jest karanie również wtedy, kiedy znieważenie dotyczy Rzeczypospolitej. Na podstawie jakich artykułów hejt w Internecie może być ścigany? Obowiązujące aktualnie prawo pozwala na ściganie internetowego hejtu z kilku artykułów. Przede wszystkim w grę wchodzi artykuł 212 Kodeksu karnego, który dotyczy zniesławienia. Zgodnie z jego brzmieniem osoba pomawiająca inną osobę, grupę osób, osobę prawną bądź instytucję musi liczyć się z karą grzywny bądź ograniczenia wolności. Hejt ścigać można również, bazując na artykule 216 Kodeksu karnego, który dotyczy zniewagi. W tym przypadku w grę wchodzi kara grzywny, ograniczenia wolności, a nawet jej pozbawienia aż do roku. Również artykuł 196 Kodeksu karnego dotyczący obrazy uczuć religijnych pozwala na ściganie hejtu internetowego. W tym przypadku zagrożenie karą jest wyższe: w grę wchodzi bowiem nawet dwa lata pozbawienia wolności. W przypadku znieważenia Rzeczypospolitej (artykuł 133 Kodeksu karnego) i znieważenia grupy ludzi (artykuł 257 Kodeksu karnego) kara jest jeszcze wyższa. Przestępstwa te są bowiem zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3. Co może pokrzywdzony? Każdy, kto padł ofiarą hejtu w sieci powinien pamiętać, że przestępstwa znieważenia oraz zniesławienia nie są ścigane z urzędu. Aby odpowiednie służby podjęły działania, niezbędne jest oskarżenie prywatne. Co to oznacza w praktyce? Pokrzywdzony musi osobiście wnieść akt oskarżenia. Niezbędne jest posiadanych danych osoby, która dopuściła się hejtu. Aby je pozyskać, należy zwrócić się do administratora strony – powinien udostępnić on numer IP hejtera. Można również prosić o usunięcie tych treści, które są bezprawne. Warto w tym miejscu podkreślić, że administrator, który odmówi usunięcia obraźliwego wpisu, musi liczyć się z odpowiedzialnością. Jasno wynika to z wyroku Sądu Najwyższego, który został wydany 30 września 2016 roku (sygnatura I CSK 598/15). Według niego administrator, który nie podejmuje się usunięcia obraźliwych wpisów, może ponieść taką samą odpowiedzialność, jak osoba, która je umieściła. Wyjątkiem jest sytuacja, w której nie wiedział on, że doszło do naruszenia praw konkretnych osób. Jeśli administrator udostępnił nam numer IP hejtera, należy skierować swoje kroki na Policję bądź do Prokuratury. Służby te ustalą, do kogo należy komputer, z którego publikowano obraźliwe treści. Dopiero wówczas formalnie wnosi się akt oskarżenia. Jaką karę może orzec sąd? Jeśli sprawa trafi do sądu, hejter musi liczyć się z poniesieniem kary. W grę wchodzi kara grzywny, ograniczenia wolności, ale również jej pozbawienia. To jednak nie wszystko. Coraz częściej sądy decydują się orzekać również nawiązkę, którą na rzecz pokrzywdzonego musi wypłacić sprawca. Nawiązka może być również orzeczona na rzecz wybranej przez pokrzywdzonego organizacji charytatywnej. Pokrzywdzony może także wnioskować o to, aby orzeczony wyrok i dane sprawcy zostały podane do publicznej wiadomości. Co z Kodeksem cywilnym? Osoby, które padły ofiarą hejtu, mogą dochodzić swoich praw również na mocy Kodeksu cywilnego. Zachowania hejterskie mogą bowiem być uznane za naruszenie dóbr osobistych. Osoba, instytucja bądź firma, której dobra zostały naruszone przez hejtowanie może żądać: zaniechania działania – w praktyce chodzi w tym wypadku o usunięcie obraźliwego wpisu; zadośćuczynienia; odszkodowania – ta forma wchodzi w grę wówczas, gdy na skutek wpisu pokrzywdzony poniósł straty materialne. Trzeba jednak być świadomym tego, że do złożenia pozwu w sądzie cywilnym również niezbędne są dane dotyczące sprawcy. Hejt w Internecie jest zjawiskiem coraz bardziej powszechnym. Na szczęście obecnie ci, którzy padli ofiarą hejterów nie muszą się martwić. Polskie sądy niejednokrotnie orzekały na korzyść osób pokrzywdzonych. Stalking w Kodeksie Karnym. Co grozi za stalkowanie? Stalking w Polsce jest karalny. Podstawę prawną możemy znaleźć w art. 190a Kodeksu Karnego. Według prawa uporczywe nękanie podlega karze pozbawienia wolności. W świetle przepisów stalkerzy są przestępcami, a ich czyny wiążą się z określonymi konsekwencjami prawnymi.Jaka kara grozi za posiadanie amfetaminy; Co grozi za posiadanie marihuany; Prawo wobec nękania w szkole; Posiadanie narkotyków jako wypadek mniejszej wagi; Jakie środki może podjąć Sąd rodzinny względem rodziców dziecka stosującego przemoc w szkole? Jakie obowiązki może nałożyć sąd rodzinny na rodziców lub opiekuna nieletniegoObecnie zmagamy się z problemem hejtu w Internecie. Jego skala jest duża. Jak możemy się ochronić? Jakie są konsekwencje dla sprawcy ? Treść hejtu Hejt jest pojęciem bardzo pojemny. Dla odpowiedzialności karnej sprawcy istotna jest jego treść. To bowiem ona decyduje z jakim czynem zabronionym mamy do czynienia. Zniesławienie Inaczej zwane pomówieniem. Są to takie wyrażenia, które mogą poniżyć pokrzywdzonego w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności np. określenie danego polityka, lekarza jako osoby przyjmującą łapówki. Ściganie zniesławienia następuje z tzw. oskarżenia prywatnego (więcej o znajdziesz tutaj) Sprawca podlega karze grzywny albo ograniczenia wolności. Odpowiedzialność jest surowsza jeżeli zniesławienie następuję za pomocą środków masowego się komunikowania (a więc w Internecie na publicznie dostępnych portalach, stronach). Zniewaga – obraźliwe wypowiedzi Są to wypowiedzi obraźliwe, ośmieszające w sposób nieracjonalny np. nazwanie kogoś głupkiem. Zniewaga dotyczy słów, które uderzają w nasze poczucie godności. Jest to również przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego. Podobnie jak przy zniesławieniu, gdy zniewaga miała miejsca za pośrednictwem środków masowego komunikowania się, odpowiedzialność sprawcy jest surowsza. Rasizm/ksenofobia/nietolerancja religijna Jeżeli treści publicznie dostępnych wypowiedzi w Internecie stanowią znieważenie jakieś grupy albo osoby ze względu na jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości autor takich treści popełnia przestępstwo. Zagrożone jest ono karą nawet do 3 lat pozbawienia wolności. Ściganiem tych przestępstw zajmuje się Policja i Prokuratura. Obraza uczuć religijnych Znieważenie publicznie przedmiotu czci religijnej lub miejsca przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych jest karalne. Stanowi przestępstwo. Sprawca może zostać skazany na karę grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Ściganie następuje z tzw. oskarżenia publicznego ( a więc uprawnionym do złożenia aktu oskarżenia są organy ścigania – Policja/Prokuratura). Podsumowanie W Internecie obowiązuje wolność słowa. Niemniej przy korzystaniu z niej są granice – wyznaczone wolnością i prawami drugiej osoby. Wypowiedzi obraźliwe, nieprawdzie mające na celu poniżenie danej osoby są karalne. Dotyczy to również wyrażeń ukierunkowanych na nienawiść rasową, etniczną, czy wyznaniową. Zniesławienie i zniewaga są ścigane z tzw. oskarżenia prywatnego. Wymaga ono więcej aktywności pokrzywdzonego w celu pociągnięcia do odpowiedzialności sprawcy. Pozostałe przestępstwa wystarczy zgłosić na Policję/Prokuraturę. To organy ścigania podejmą odpowiednie działanie zmierzające do ukarania. Niezależnie od przepisów karnych, pokrzywdzeni mogą na drodze procesów cywilnych w ramach ochrony swoich dóbr osobistych dochodzić od sprawcy nakazania usunięcia treści/przeproszenia/zadośćuczynienia. Treść przepisów: Art. 212 kodeksu karnego [zniesławienie] : § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 216 kodeksu karnego [zniewaga]: § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Art. 257 kodeksu karnego [napaść z powodu ksenofobii, rasizmu lub nietolerancji religijnej]: Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Art. 196 kodeksu karnego [obraza uczuć religijnych]: Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 1. Kto administrując zbiorem danych lub będąc obowiązany do ochrony danych osobowych udostępnia je lub umożliwia dostęp do nich osobom nieupoważnionym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo Hejt jest pojęciem bardzo szerokim i nie znajdziemy tego określenia w kodeksie karnym, jednak czyny takie jak zniesławienie, znieważenie, uporczywe nękanie, groźby karalne już mogą sprawcy takich zachowań przysporzyć wielu kłopotów z prawem. Napisać o jedno zdanie za dużo w Internecie nie jest trudno. Zasłonięci ekranem monitora hejterzy mogą czuć się bezkarnie? Uważajmy na to, co publikujemy, ponieważ wszystko w sieci zostawia ślad. Czasami nawet jedno pojedyncze słowo może wyrządzić olbrzymią krzywdę. Hejt to przede wszystkim agresywne i nienawistne komentarze. Wyzwiska, przekleństwa, obelgi i życzenia śmierci, wypisywane na internetowych forach, mają jednak swoje granice. Tą granicą są znamiona czynu zabronionego. Ściganie większości z nich następuje na wniosek pokrzywdzonego – oznacza to, że sprawa wymaga wniesienia prywatnego aktu oskarżenia. Warto jest to robić, by nie dawać hejterom poczucia bezkarności. Dziecko, będące obiektem ataków, upokorzeń i drwin innych, może nie poradzić sobie z taką trudną dla siebie sytuacją. Jeśli dotrą do nas – rodziców, pedagogów czy po prostu dorosłych, sygnały o takim dręczeniu kogokolwiek natychmiast reagujmy! Reagujmy na hejt w przestrzeni publicznej i nie zgadzajmy się niego! Szczególnie pomóżmy jeśli ofiarą hejtu są ci, którzy nie potrafią się jeszcze bronić. Rodzaje hejtu, które kwalifikujemy jako przestępstwo: Artykuł 190 Kodeksu Karnego – Groźba karalna § 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Artykuł 190a Kodeksu Karnego – Stalking § 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek, inne jej dane osobowe lub inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego. Artykuł 207 Kodeksu Karnego – Znęcanie się § 1. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 1a. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą nieporadną ze względu na jej wiek, stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Jeżeli czyn określony w § 1 lub 1a połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1–2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Artykuł 212 Kodeksu Karnego – Zniesławienie § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego. § 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego. Artykuł 216 Kodeksu Karnego – Znieważanie osoby § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. § 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary. § 4. W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego. § 5. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego. Artykuł 257 Kodeksu Karnego – Rasizm Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Artykuł 107 Kodeksu Wykroczeń Kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do złotych albo karze nagany. Zanim zranisz – pomyśl! IvgRy. 217 105 451 31 114 399 460 149 51